De Sealyham Terriër gaat niet ver terug in de tijd. Pas sinds omstreeks 1900 is het ras erkend door de Kennel Club. De Sealyham is in Wales ontstaan door de wens om inheemse Terriërs te verbeteren om zo een capabele, laag op de benen staande Terriër te krijgen die veel aankon op allerlei gebied. Het moest wel een witte hond worden zodat de jager niet hoefde te twijfelen of hij zijn hond of een prooi voor de loop van het geweer had.

Het is ondoenlijk om aan te geven uit wat voor honden de Sealyham is voortgekomen. De geschiedenis spreekt onder andere over de Dandie Dinmont, Welsh Corgi, West Highland White, Fox, Basset Hounds. Zelfs de Bulterriër wordt genoemd, hoewel voor dat laatste ras al wel heel weinig bewijsmateriaal is aan te voeren. Het is meer dan logisch dat ook plaatselijke terriërkruisingen een rol hebben gespeeld.

In bespiegelingen over de totstandkoming van het ras mag de naam van dhr. Edwardes nooit ontbreken, zonder hem was de Sealyham nooit geworden tot wat het ras nu is. Hij wilde – zijnde een fervent jager en eigenaar van een immens landgoed – een hond die met iedere vorm van dierlijke indringers (otter, das, vos) korte metten kon maken en de andere jachthonden kon vergezellen. Captain Edwardes, van origine inderdaad iemand uit het leger, hield er een vrij rigoureuze manier van selecteren op na. Een Sealyham die op de leeftijd van één jaar oud de minste twijfel toonde om een bunzing aan te vallen werd rücksichtslos over de kling gejaagd. In sommige geschriften wordt ook een das genoemd, dat is een fenomenale tegenstander voor een hond met het formaat van een Sealyham.
Hij slaagde er in om een redelijk uniforme, kortbenige, witte, ietwat gestrekte Terriër te fokken die zijn mannetje stond.

De periode tussen de beide wereldoorlogen in zorgde niet voor een verdere uitbouwing bij het ras. Pas na WO II begon de Sealyham er globaal uit te zien zoals we dat vandaag de dag gewend zijn.
De Sealyham heeft het niet altijd gemakkelijk gehad wat geboorteaantallen betreft. 2008 was daarin een dieptepunt. In het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld – toch de bakermat – werden er slechts 48 geboren. De laatste jaren is er gelukkig weer een tendens om het ras op waarde te schatten, Vanaf 2009 is er wereldwijd een opwaartse beweging bij het ras die door kenners en liefhebbers wordt geapprecieerd.

Een Sealyham is voorzien van een dubbele vacht, wit, met af en toe aftekeningen in een andere kleur op hoofd en oren. Het is een gestrekte hond, kort op de benen.
De Sealyham Terriër heeft een aansprekend voorkomen dat door menigeen wordt gewaardeerd. In 2009 werd een Sealyham Terriër zelfs tot mooiste hond verkozen op Crufts, de meest gerespecteerde hondentententoonstelling ter wereld, meer dan 22.000 honden van honderden rassen waren ingeschreven. De reu “Efbe’s Hidalgo At Goodspice” slaagde erin om alle andere honden achter zich te laten. Een memorabele prestatie voor een ras dat zo weinig voorkomt!

Een Sealyham is geen Terriër die te allen tijde op zijn of haar strepen staat, weliswaar zijn ze eigenzinnig in de puberteitsfase, maar bij een goede, immer consequente, opvoeding groeien zij uit tot gehoorzame kameraden die het in enige mate op prijs blijven stellen indien ook naar hén wordt geluisterd. In de jaren 80 van de vorige eeuw is er in Nederland zelfs een Sealyham geweest die het qua gehoorzaamheid tot beste GG III hond bracht. Zelfs bij Agility (noem het in Nederlands: behendigheid) kan een Sealyham goed presteren. Wat zij leren, blijft in het geheugen verankerd.
Een Sealyham verwelkomt een ieder die binnenkomt, maar maakt daarna vrij snel een onderscheid tussen de mensen die hij wel of niet mag. Een Sealyham negeert passanten, vrienden van het huis rekent hij echter direct tot minimaal de kennissenkring en zij kunnen op zijn aandacht en liefde rekenen.
Het ras is stabiel van karakter, bovenmatig intelligent, zelfbewust, vrolijk. Hij werkt vaak met de korte voorbenen om dat duidelijk te maken, u zult slechts zelden een Sealyham meemaken die het niet goed naar de zin heeft. Kinderen ziet hij per definitie als huisvriend en hij is altijd bereid om die niet alleen uitbundig te verwelkomen, maar ook met hen te spelen.

Een Sealyham heeft geen afwijkend verzorgingspatroon in vergelijk tot andere, vergelijkbare Terriërrassen. Van tijd tot tijd dient het overtollige haar te worden getrimd, met name op de rug en in de nek. De borstpartij, het hoofd en de oren worden veelal geschoren, puristen trimmen het nog steeds. Regelmatige kam- en borstelbeurten zijn onontbeerlijk. In die zin verschillen zij niet van andere honden die enige vachtverzorging behoeven. Aan Sealyhams die naar tentoonstellingen gaan dient qua toilet meer aandacht te worden besteed.